پیامبر ـ ص ـ در سوگ ابراهیم

روز سه شنبه دهم ربيع الأول سال نهم هجري مطابق با سال 621 م. شاهد وفات ابراهيم پسر رسول خدا بود. ابراهيم از ماريه قبطيه به دنيا آمده بود و به هنگام وفات هيجده ماه داشت. وي را در قبرستان بقيع به خاك سپردند. بطور اتفاق، در همان روز خورشيد گرفت و مردم بين خود گفتند كه خورشيد به خاطر مرگ ابراهيم گرفته است. امّا رهبر آزاده اسلام با آن كه در كمال اندوه و اوج ناراحتي بود فوراً جلو اين خرافه را گرفت و با كلام دلنشين خود فرمود: خورشيد و ماه دو نشان از نشانه هاي خدايند كه براي مرگ و زندگي كسي نمي گيرند.

به اين ترتيب آن حضرت مردم را براي خدا، و نه براي خود، تربيت مي كرد و هر لحظه از زندگيش مي كوشيد از آنِ خدا باشد.

در ماه شعبان همين سال يكي از دختران پيغمبر ـ ص ـ به نام «ام كلثوم» نيز شربت مرگ را نوشيد و چشم از جهان فرو بست.

پيامبر در سال نهم هجري همچنين عده اي از ياران خود را به عنوان عمّال صدقات به سوي نقاطي كه مردمانش قبول اسلام كرده بودند روانه فرمود.